کد مطلب:224603 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:230
شهود عهدنامه
در طرف راست عهدنامه، عالم بزرگ دربار، «یحیی بن اكثم» چنین نوشت:
«شهد یحیی بن اكثم علی مضمون هذا المكتوب ظهره و بطنه و هو یسأل الله ان یعرف امیرالمؤمنین و كافة المسلمین و بركة هذا العهد و المیثاق.»
خلاصه ترجمه:
«یحیی پسر اكثم به صحت این نوشته و آن چه در پشت و روی آن آمده گواه است. و از خدا مسئلت دارد كه خلیفه و همه ی مسلمانان را از بركت این عهدنامه به خوبی آگاه و بهره مند گرداند.»
در طرف چپ، گواهی فضل بن سهل نوشته شد كه طی آن یادآوری شده بود:
«خلیفه فرمان داده است كه این عهدنامه هر دو صفحه اش در مدینه بین «روضه و منبر» (محل دفن و محل گفتار و ابلاغ وحی پیغمبر گرامی) خوانده شود تا همگی بنی هاشم و شخصیت های برجسته ی قریش و سرشناسان عرب از مضمون آن آگاهی یابند تا اعتراضات سفهاء و جهال و مشتی یاوه سرا پیش نیاید و البته راه حق آشكار خواهد شد.»
در آخرش هم تذكر داد كه: «این چند سطر را فضل به دستور خلیفه امیرالمؤمنین در همین تاریخ نوشته است.»
[ صفحه 42]
برنامه های تشریفاتی:
قرار شد اجراء تشریفات بیعت، روز دهم ماه رمضان به عمل آید. اولین كسی كه دست بیعت در دست امام گذاشت به دستور خلیفه «عباس فرزند مأمون» بود و بعد از او «فضل بن سهل» وزیر اعظم، «یحیی بن اكثم» مفتی اعظم دستگاه خلافت،! «عبدالله بن طاهر ذوالیمینین» (فرمانده سپاه مأمون) و سپس عموم اشراف و رجال بنی عباس كه حاضر بودند دست بیعت به آن حضرت دادند.
حالا دیگر نوبت شعرا! منقبت سازها!! و ناطقان و خطباء! شد كه معمولا در هر موقعیتی می خواهند باصطلاح، خودی نشان بدهند! و به تناسب همت خویش هنر ادبی خود را در خدمت آن چه مورد نظر است ارائه دهند! هر یك به تناسب درك و استعداد و علاقه ی خود قصیده هایی بسازند و بخوانند! و این كارها انجام شد!
در خطبه های نماز جمعه نیز خطیبان درباره ی آن حضرت سخن می گفتند.
برای اینكه عامه ی مردم نیز از این دگرگونی ها به نحوی با اطلاع شوند و تغییر محسوس و چشمگیری را احساس كنند، قرار شد لباس و علامت های سیاه كه شعار آل عباس بود به رنگ سبز تبدیل شود. [1] .
[ صفحه 43]
«شهد یحیی بن اكثم علی مضمون هذا المكتوب ظهره و بطنه و هو یسأل الله ان یعرف امیرالمؤمنین و كافة المسلمین و بركة هذا العهد و المیثاق.»
خلاصه ترجمه:
«یحیی پسر اكثم به صحت این نوشته و آن چه در پشت و روی آن آمده گواه است. و از خدا مسئلت دارد كه خلیفه و همه ی مسلمانان را از بركت این عهدنامه به خوبی آگاه و بهره مند گرداند.»
در طرف چپ، گواهی فضل بن سهل نوشته شد كه طی آن یادآوری شده بود:
«خلیفه فرمان داده است كه این عهدنامه هر دو صفحه اش در مدینه بین «روضه و منبر» (محل دفن و محل گفتار و ابلاغ وحی پیغمبر گرامی) خوانده شود تا همگی بنی هاشم و شخصیت های برجسته ی قریش و سرشناسان عرب از مضمون آن آگاهی یابند تا اعتراضات سفهاء و جهال و مشتی یاوه سرا پیش نیاید و البته راه حق آشكار خواهد شد.»
در آخرش هم تذكر داد كه: «این چند سطر را فضل به دستور خلیفه امیرالمؤمنین در همین تاریخ نوشته است.»
[ صفحه 42]
برنامه های تشریفاتی:
قرار شد اجراء تشریفات بیعت، روز دهم ماه رمضان به عمل آید. اولین كسی كه دست بیعت در دست امام گذاشت به دستور خلیفه «عباس فرزند مأمون» بود و بعد از او «فضل بن سهل» وزیر اعظم، «یحیی بن اكثم» مفتی اعظم دستگاه خلافت،! «عبدالله بن طاهر ذوالیمینین» (فرمانده سپاه مأمون) و سپس عموم اشراف و رجال بنی عباس كه حاضر بودند دست بیعت به آن حضرت دادند.
حالا دیگر نوبت شعرا! منقبت سازها!! و ناطقان و خطباء! شد كه معمولا در هر موقعیتی می خواهند باصطلاح، خودی نشان بدهند! و به تناسب همت خویش هنر ادبی خود را در خدمت آن چه مورد نظر است ارائه دهند! هر یك به تناسب درك و استعداد و علاقه ی خود قصیده هایی بسازند و بخوانند! و این كارها انجام شد!
در خطبه های نماز جمعه نیز خطیبان درباره ی آن حضرت سخن می گفتند.
برای اینكه عامه ی مردم نیز از این دگرگونی ها به نحوی با اطلاع شوند و تغییر محسوس و چشمگیری را احساس كنند، قرار شد لباس و علامت های سیاه كه شعار آل عباس بود به رنگ سبز تبدیل شود. [1] .
[ صفحه 43]
[1] چنان كه نوشته اند تا سال 773 هجري، علويان نيز مانند ديگران لباس معمولي داشتند و در آن سال بود كه يكي از حكام مصر لباس سبز را نشانه ي سيادت علويان داد.
و نيز در سال 1004 بود كه «سيد محمد شريف» در مصر دستور داد سادات علوي بر كلاه خود رشته اي سبز به پيچند.
زيرا يهود، رنگ زرد و مسيحيان رنگ كبود را براي شناسايي خود انتخاب كرده بودند.